ჟან ჟაკ რუსოს პოლიტიკური კონცეფცია, რომლის თანახმადაც, ს. ნ. მაშინ გამოიხატება, როდესაც პოლიტიკური გადაწყვეტილების მიღებისას მოქალაქენი ზრუნავენ არა კერძო ინტერესებზე, არამედ მთლიანი საზოგადოების კეთილდღეობაზე. აღნიშნული კონცეფცია საღვთო ნების შესახებ ღვთისმეტყველთა დისკუსიისას ჩამოყალიბდა: ჟან ჟკ რუსო იეზუიტი ფილოსოფოსის მალბრანშის (1638–1715) გავლენას განიცდიდა. ეს უკანასკნელი თვლიდა, რომ მოაზროვნე სული და მატერია მათი ბუნების განსხვავებულობის გამო ერთმანეთზე გავლენას ვერ მოახდენს. აღნიშნული მხოლოდ უფლის ნებით ხორციელდება. რუსოს აზრით, ს. ნ–ის განხორციელება ანტიკურ ქალაქ–სახელმწიფოში ან თავის მშობლიურ ქალაქ ჟენევაში იყო შესაძლებელი. ამ ქალაქებში არსებული დემოკრატია მხოლოდ თავის მოქალაქეებს ანიჭებდა პოლიტიკურ უფლებებს. ამრიგად, მოქალაქეები ანტიკური (და არა თანამედროვე) გაგებით თავისუფლებით სარგებლობდნენ, რაც საკანონმდებლო პროცესში მონაწილეობას ნიშნავდა და გამორიცხავდა თანამედროვე გაგებას კოლექტიური ჩარევის შესახებ. პოლიტიკური უფლებების განხორციელება სისტემის საერთო სულისკვეთების შემადგენელ ნაწილს წარმოადგენდა, რომელიც პატრიოტიზმზე იყო დაფუძნებული და მოქალაქეების ზნეობრივ ღირებულებებს ასახავდა.

***

ტერმინის პირველწყარო:  ​

​სოციალურ და პოლიტიკურ ტერმინთა ლექსიკონი–ცნობარი. (2004) სოციალურ მეცნიერებათა ცენტრი. თბილისი: ლოგოს პრესი