თარგმნის, ახსნის ხელოვნება, რომელსაც ფლობდა ბერძნული მითოლოგიის ღმერთი ჰერმესი – ზევსის შიკრიკი, შუამავალი უზენაეს ღმერთსა და ხალხს შორის. XIX ს–ში ჰ. გახდა სასულიერო და რელიგიური ტექსტების ახსნა–განმარტების სპეციფიკური მეთოდი. უფრო კონკრეტულად ჰ. – ეს არის სწავლება რაიმეს პრაქტიკული გამოყენების შესახებ, რომელიც ახსნა–განმარტებას მოითხოვს, სწავლება ინტერპრეტაციის პრინციპების შესახებ. XX ს–ში მან ხელი შეუწყო რელიგიური შინაარსის თეორიის საეროში გადაზრდას. პოლიტიკურ ისტორიაში, ჰ., უპირველეს ყოვლისა, ასოცირდება „კემბრიჯის სკოლასთან“, რომელსაც მიეკუთვნებოდნენ ისეთი მწერლები, როგორებიც არიან: ქ. სკინერი და ჯ. დანი. ჰ–ს შეიძლება აგრეთვე მივუდგეთ როგორც დისციპლინას, რომელსაც, უბრალო ახსნისგან განსხვავებით, სხვა დამატებითი აქცენტები აქვს. რომლებიც უპასუხებენ კითხვაზე, თუ რა შეიძლება გადმოგვცეს მოცემულმა ტექსტმა შინაარსის მიღმა.

***

ტერმინის პირველწყარო:  ​

​სოციალურ და პოლიტიკურ ტერმინთა ლექსიკონი–ცნობარი. (2004) სოციალურ მეცნიერებათა ცენტრი. თბილისი: ლოგოს პრესი